Wat herken je hierin als vrouwelijk of mannelijk?

 

Perfectionisme, fouten en aanvallen persoonlijk opvatten is iets vrouwelijks. Maar dat had ik dus niet.

Verder heb ik het niet zo op feesten en recepties, het netwerken, de PR. Daarvoor moet je jezelf belangrijk vinden, op de voorgrond willen staan. Is meer een mannending. Dat is jammer, want op feestjes en recepties worden de meeste opdrachten vergeven. Ik ben wel competitief ingesteld, ik wil winnen, dat brengt je ver.

De moeite met de verborgen agenda’s, het politieke spel. Vrouwen zijn meer gericht op de inhoud.

Aandacht voor het proces, machteloosheid voelen en niet meteen tot (zinloze) actie overgaan.

De twijfel aan of ik wel kan, wie ben ik. Het idee verantwoordelijk te zijn voor de interactie, gevoelens en reacties te moeten kunnen inschatten en waar nodig vóór zijn, controleren.

Vaak voel ik wel aan wat ik van iets vind, maar ik moet het eerst onder woorden kunnen brengen, onderbouwen, voordat ik het uit. Omdat [mannen] het anders niet begrijpen, serieus nemen. Niet met de vuist op tafel, luisteren, op de inhoud gericht zijn.

Aardig gevonden willen worden, perfectionisme.

Ik heb mezelf nooit als leider gezien, altijd onzeker over mezelf geweest. Mannen leggen dingen die minder goed gaan eerder buiten zichzelf, zijn meer met hun eigen belangen en de pikorde bezig.

Ik hou het graag gezellig, wil iedereen te vriend houden.  Het willen zorgen voor, de verantwoordelijkheid overnemen, “moederen”.

Mannen zijn wel gevoeliger voor status, positie maar mijn ervaring is dat dit verschil niet zo groot is, vouwen kunnen dit net zo goed hebben. Mannen hebben hun emoties vaak helderder, bekijken dingen zakelijker. Vrouwen hebben meer aandacht voor het proces en samen naar gemeenschappelijke resultaten werken.

Niet iets specifiek eigenlijk.

Ik richt me primair op de inhoud. Macht op zich interesseert me totaal niet.  Ook de aandacht richten op wat er niet goed gaat, om dat te verbeteren.

Letten op de non-verbale communicatie, contact maken en de balans werk-privé. Echt interesse in anderen hebben, weten hoe iemand leert, hoe te leren leren. Het emotioneler zijn. Maakt dat ik me kwetsbaar voel.

Me aan willen passen, aardig gevonden willen worden, niet snel op de voorgrond treden, risico’s mijden, het proces controleren.

In contact staan met mezelf en anderen, luisteren, sociaal empatisch vermogen. Eigenlijk dacht ik dat iedereen dat kon, maar vooral mannen blijken enorm te verschillen in de mate waarin ze dit beheersen.

Het onzeker zijn, me afvragen of ik er iets mee/aan moest doen, het aan mij lag.

Bescheiden, zelfonderschatting. Ik was erg gefixeerd op “kan ik het wel” in plaats van “krijg ik er energie van “. Het idee alles gedaan te moeten hebben voordat ik klaar zou zijn voor een hogere managementfunctie, geen stappen over te kunnen slaan. Ik ben nogal zelfkritisch en oplossingsgericht. Heb niet het gevoel veel waard te zijn. Ik wil graag controle over situaties hebben, plan vooruit, maak scenario’s.

Mijn inbreng ligt vooral op de intuïtieve en procesmatige kant van projecten of de samenwerking.  Wat ik nodig heb is de tijd kunnen nemen, het proces laten rijpen en vorm te laten krijgen. Niet meteen in actie te moeten komen.  Mannen kunnen minder goed overweg met zijn, het “waarnemen van alles”, het sluit niet aan bij hun kwaliteit, doen, en kan verlammend werken.

Mannen zijn minder op de relatie, kunnen het zakelijke en emotionele beter scheiden. Kunnen gemakkelijker echt kwaad worden en het dan loslaten. Vrouwen laten zich meer meeslepen door hun emoties, scheiden inhoud en relatie minder en blijven er ook langer meeslepen. Dan slaat het in de relatie, samenwerking.

Vrouwen hebben in de loop der jaren extra rollen gekregen. Zelfstandigheid, carrière. De zorg voor het huishouden en de kinderen is niet veranderd, vergroot de kans op burn-out. Mannen hebben geen extra rollen gekregen.  Verder wilde ik echt niet in de directie, vond ik bijna een vies woord. Ik wilde met mijn handen aan het bed zitten, vanuit de praktijk bijdragen aan ontwikkeling en innovatie.

De balans tussen werk en privé willen bewaken, het werk niet het allerbelangrijkste te vinden. Het gevoel, het proces en de intuïtie belangrijk vinden.

De twijfel aan mijn kwaliteiten? Misschien hebben mannen dat net zo hard maar gaan ze er anders mee om, overschreeuwen het. En ze hebben mannelijke rolmodellen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.